Ailede, evlilikte ve çocuklarımızla olan ilişkilerimizde kriz

Evlilik ve aile mefhumları günümüzde büyük bir sarsıntı geçiriyor. Ekonomik, sosyal ve ahlaki yönden bakacak olursak, bizi aile kurmaya, birlikte yaşamaya ve çocuk yapmaya yöneltecek sebepleri bulmakta zorlanıyoruz.

Ancak, unutmayalım ki toplumu bu hale biz getirdik, ilişkileri ve yaşamı bu duruma biz soktuk. Aslında doğal olan bu değil. Doğa, her zamanki halini koruyor. Biz ise doğanın düzenine aykırı, yapay sistemler oluşturduk. Eğer aile ve toplum yaşamımızı doğadan örnek alarak yapılandırmış olsaydık, bugün her şeyi tamamen başka şekillerde yapıyor olabilirdik.  Aile kurmanın ve çocuk yetiştirmenin anlamsız olduğunu düşünmeye başlamazdık, erkek ve kadın rollerinin yer değiştirmesine neden olan şeyler yapmazdık, birbirimize ihtiyaç duymadan yaşamaya kalkışmazdık.

Bugünkü sorunlarımızın temel kaynağı olan ve binlerce yıldır büyüyen egoizm ile başa çıkmak yerine, yapay hazlar ürettik ve üretmeye de devam ediyoruz. Egoizmi aşmak üzere bir yol bulmaya çalışmaktansa, onu bastırmaya çalışıyoruz ki birbirimizi yok etmemize sebep olmasın. Egoizmi belli bir çerçevenin dışına taşırmamak adına, toplumsal kurallar, kanunlar ve yaptırımlar ile kendimizi kısıtlamakla uğraşıyoruz. Fakat kendi egolarımızı, bencilliğimizi, kendi içimizi düzeltmek için ciddi anlamda hiçbir şey yapma çabasına girmiyoruz. Dolayısıyla, bu hale geldik. Ailede, evlilikte ve çocuklarımızla olan ilişkilerimizde krize girdik. Ne yapacağımızı bilemiyoruz. Her şeyden kopmuş durumdayız.

Ancak, içinde bulunduğumuz bu çarpık durum, bu kriz bizi önünde sonunda değişime, değişmeye zorlayacak. Doğayı ve doğanın gücünü keşfetmek zorunda olduğumuzu anlayacağız. Doğanın kanunlarını inceleyerek, onları bize faydalı olacak şekilde kullanmanın yollarını öğreneceğiz. Doğanın, birbirimizle etkileşimimizi düzenleyen yapılarını anlarsak ve onlarla uyumlu hale gelecek şekilde kendimizi düzeltmeyi başarırsak, şu ana kadar yaşayamadığımız, kalıcı bir mutluluğa erişebiliriz.