Çocukların doğal
eğilimi almaktır. Verme niteliği ise genelde çocuğun arzusuna ters düşer.
Dolayısıyla, çocuğa, onun ruhuna ve doğal haline ters düşen bir şeyi yapmasını
söylemekle pek bir şeyi değiştiremeyiz. Bunun yerine, çocuğa öyle bir oyun
vermeliyiz ki çocuk başkalarına olumlu şekilde davranmanın daha iyi olduğunu
anlamak zorunda kalsın. Çocuk, böyle bir oyundaki örnek davranışlar
aracılığıyla, başkalarına olumlu şekilde davranmanın olumlu sonuçlar
yarattığını ve bunun daha tatmin edici olduğunu anlar. Ancak,
toplumun da bunu teşvik etmesi ve çocuğa böyle davrandığı için saygı göstermesi
gerekir.
Verme konusuna
olumlu yaklaşımımız tutarlı olmalıdır. Çocuk, verme niteliği taşıyan hareketler yaptıktan sonra, eğer o an için
ona iyi davranıp ertesi gün farklı bir
tavır içinde olursak, bu tutarsız
davranışımızla çocuğu olumsuz etkileriz.
Çocuk, verme
eyleminin, hayatın gerçeği ve doğanın temel davranış biçimi olduğunu
öğrenmelidir. Ancak o zaman, çocuğun doğasında bir değişim gerçekleşebilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder