İntegral Eğitim konuşma 2

Evrenin Yeni Paradigması

İnsanlığın bugünkü gelişimi çok ilginç bir sonuca yol açıyor: Eğer daha önceleri, çalışmak için günde en az 10 saat adadıysak, bu konuya olan yaklaşımımızın günümüzde tam tersine değişmesi gerekiyor. Biz iş aramak zorunda olmamalıyız. Her birimiz  sadece  normal bir yaşam kalitesini ve geçim düzeyini sağlayacak ölçüde çalışmalı.

Bu, bir çeşit minimum seviye değildir, gerekli olarak kabul edilen bir standarttır. Biz bu seviyeden daha fazlasını edinme peşinde değiliz; anlıyoruz ki bizi çevreleyen doğa ile dengeye girmenin tek yolu budur.  Alma gücü ile verme  gücü arasındaki denge - her kişi topluma ne kadar geri verirse, toplumdan o kadar alır - hepimizi, tüm insan toplumunu doğaya göre dengeler.  

Buna paralel olarak, insan büyük ölçüde boş zaman kazanacaktır. Ortaya çıkan boşluk, bu ahengin edinilmesi aracılığıyla doldurulmalıdır. İnsan, başkalarıyla birlikte, diyalog içinde gelişmelidir. İnsanların günde 7-8 saat boş vaktinin olacağı ve bu vaktin doldurulmadan kalacağı gerçeği, doğanın programı tarafından önceden harekete geçirilmiştir. Biz teknolojiyi, iletişimi ve uluslararası ticaret ve hizmetleri bu şekilde boşuna  geliştirmedik; böylece günde sadece 2 saat çalışarak, gerekli olan tüm ihtiyaçlarımızı   karşılayabiliriz.

Bu, doğadan gelen bir programdır ve buna nesnel bir gerçeklik olarak bakmalıyız. Bize kalan boş zaman, kendimizi gerekli dengeye getirebilmemiz için özellikle  tasarlanmıştır. O zaman  doğadaki tamamen farklı, yeni bir varoluş seviyesini keşfederiz – yaratılışın amacının olduğu seviyeyi, üst yönetimin olduğu seviyeyi. Biz de dahil olmak üzere tüm evreni yöneten mekanizmayı hissetmeye başlayacağız.

İnsanlara bunu açıklamamız  gerekiyor ve  belli bir süre onları yaşam  üzerine yeni bir bakış açısına doğru yönlendirmeliyiz. Bu modern paradigmadır, insanların bunu anlaması ve buna alışması gerekir. Onların, hayata, dünyaya ve her şeye dair tüm düşüncelerini, planlarını ve yaklaşımlarını değiştirmeleri gerekir. Yani en önemli ideal, en yüce değer “biz” olmalı - aramızda birliği edinmek ve doğa ile  dengede olmak.

                                                                                                                                                          Yeniden Okul Masalarına!

Soru: Çocuklar üzerine  İntegral Eğitim metodumuzda  bazı temel prensipler vardır: Kız çocuklar için ayrı, erkek çocuklar için ayrı eğitim; daha büyük olan çocuklar onlardan daha küçük olan çocuklara öğretirler; öğrenim "daire içinde" ve tartışmalar aracılığıyla yapılır. Özellikle, soyut eğitime karşılık olarak, pratik yaşam eğitimine özen gösterilir. Bu prensipler yetişkinler için farklı mıdır?

Cevap: Neredeyse hiçbir fark yoktur, çünkü burada hepimiz tamamen çocuklar gibiyiz, yeni bir şey öğrenmek üzere olan çocuklar gibi. Bugün yeni bir dünya, yeni bir hayat ve ona karşı yeni bir yaklaşım keşfetmeye başlıyoruz. Kendimizi  değiştirmek ve yepyeni bir dünya keşfetmek zorundayız. Bize yaklaşan bu yeni integral dünyayı anlaması gereken çocuklar gibiyiz.

Bu integral dünyanın yaklaşımını  mevcut  kriz şeklinde hissetmemek için, tüm eylemlerimiz onunla uyumlu bir hale gelmeye yönelik olmalıdır.

Bugün, doğa bize, tüm parçaları dengede ve karşılıklı taviz içinde olan, integral, birbirine bağlı ve karşılıklı olarak dengede bir sistem olarak davranmaya  başlıyor. Biz bu sistemin en önemli unsuruyuz! Ve bunun için kendi üzerimizde çok çalışmalıyız ve anlamalıyız ki tüm bunlar birinin kaprisi, uydurması veya felsefi spekülasyonu değildir, bu gerçekten de doğanın kanunudur.

Bu kanun kendini mutlaka insan toplumunda gerçekleştirecektir, ancak biz ona uymuyoruz. Örneğin, birisi bizi dairesel bir çerçeve içine yerleştirmeye çalışıyor, ancak biz kare şeklindeyiz ve yuvarlak bir çerçevede çalışamıyoruz - ve orada kriz yer alıyor. Dolayısıyla, tüm yetişkinlerin yeniden okul masalarında oturması ve yeni bir dünyada yaşamayı öğrenmeleri, kendilerini yeni dünyaya hazırlamaları gerekecek.

Soru: Merkezinizdeki çocuk yetiştirme deneyimlerine dayanarak, çalışmaların bir daire içinde yapılması ve video ile çekilmesi  gerektiğini söylediniz ki böylece daha sonra çocuklar dışarıdan nasıl göründüklerini görebilecekler. Bu, oldukça etkili bir tekniktir. Bu tekniği yetişkinlerin eğitiminde de kullanabilir miyiz?  

Cevap: Aynı yöntemleri kesinlikle kullanabilirsiniz çünkü yaş önemli değildir. Tek önemli olan şey, içine girmemiz gereken yeni dünya, yeni toplumsal sistem açısından bizim konumumuzdur.  Bu sistem  açısından hepimiz  çocuğuz ve onu incelememiz, giderek kendimizi dönüştürmemiz ve ona göre şekillendirmemiz gerekir.

Karma Eğitim veya Karma Olmayan Eğitim

Soru: İntegral eğitim kurslarında sınıf düzeni nasıl olmalıdır? Kadınlar ve erkekler birlikte mi çalışmalılar, yoksa çocukların eğitiminde olduğu gibi ayrı olarak mı çalışmalılar?

Cevap: Mümkün olduğunca çok engeli ortadan kaldırmamız gerektiğini düşünüyorum.  Erkekler ve kadınlar birlikte oturdukları zaman, bu genellikle ek engellere yol açar. Sonuçta hepimiz  insanız ve normal içgüdülere sahibiz, ancak eğitim sırasında bunları ortadan kaldırmak daha iyidir.

Dünyada bugüne  kadar  karma olmayan eğitim uygulayan birçok eğitim kurumu  vardır. Ve uygulamalar, bunun karma eğitimden  daha etkili olduğunu göstermektedir. Bu yüzden erkekleri ve kadınları ayırmak en iyisidir.

Ancak, erkek ve kadın gruplarının belli bir süre hazırlık döneminden sonra, ortak konuları tartışmak ve bunlara açıklık kazandırmak amacıyla birleştirilmeleri gerekir. O zaman görebileceğiz ki ele alınan materyalin temelinde, değişmiş oldukları için ve dünyaya dair objektif integral bakış açısını kazandıkları için, tartışmaları ve konuşmaları yeni bir ilişkiler sistemini oluşturmaya başlamak üzere kullanırlar. Birbirlerini kontrol ederek, ortak bir şey yaratmaya başlarlar: erkek ya da kadın parçası olanı değil, ancak herkes için ortak olanı – gelecekteki integral toplumun tam bir prototipi.  

Fakat burada, birkaç nesil de dahil olmak üzere, çocuklara ve ailelerine olan yaklaşımımızı  tartışmamız ve buna göre bunları netleştirmemiz, görüşmemiz ve  uygulamamız gerekir.

Kişinin Yaşı Öğrenmeye Engel Değildir

Soru: Çocukların eğitiminde yaş aşamaları şöyledir: sıfırdan  üç yaşa kadar, üçten altı yaşa kadar, altıdan dokuz yaşa kadar. Yetişkinlerin eğitiminde bu tür aşamalar  var mıdır?

Cevap: Aşamalar vardır, ancak bunlar insanların yaşına bağlı değildir. 18-20 yaşında yetişkinliğe erişmiş bir kişi için, daha sonraki gelişimi yaşa bağlı değildir. Sadece materyalin teorik ve pratik olarak içselleştirilmesine bağlıdır.

Pratik çalışmalarımızda görüyoruz ki 20-25 yaşında erkekler, kadınlar ve onların anne ve babası, hatta büyükanne ve büyükbabası olacak yaşta insanlar var. Onların o kadar canlı  tartışmaları oluyor ki aralarındaki yaş farkı kesinlikle hissedilmiyor çünkü tamamen yeni, hatta beklemedikleri kişisel, ailevi ve sosyal ilişkileri tartışıyorlar.

Derslerde  sorulan sorulardan ve tartışmalara katılma şeklinden, yaşın ne kadar konu dışı olduğunu gözlemlemek çok ilginçtir. Ancak yaşça büyük olmak fark eder çünkü  tecrübe yıllar içinde zamanla edinilir.

O zamana kadar biz,insan için öncülük yapmalıyız . Gruplara daha fazla yeni insanlar gelecek. Sonra bu gruplar birleşecekler. Ayrı olan erkek ve kadın grupları da birleşecek ve birleşmiş bir grup olarak çocuk gruplarıyla birleşecekler ve sonra  yeniden ayrılacaklar. 

Yani, öğrenciler topluluğunu karıştırmalıyız ki böylece onlar yaşamın farklı durumlarını doğru şekilde anlamaya ve onlarla uğraşmaya hazır olacaklardır: işteki ortak ilişkiler, yöneticiler ve astlar ile, komşularla, hoşlanmadığınız veya sevdiğiniz insanlarla ve bir şekilde zorunlu kaldığınız akrabalarla olan ilişkiler.Dolayısıyla, insanlar arasındaki ilişkilerde belli bir dönüşüm başlayacaktır. 

Bu konuyla ilgili olan her şey hakkında konuşmalı ve tartışmalıyız. İnsan  bunu tecrübe etmeli, yaşamalı, sanki diğer insanların haline girmeli, kendini onlarla karşılaştırmalı ve sonunda  onlarla tek bir bütün olmak üzere birleşmeli.

Dolayısıyla,  insanın içinde bir sürü sahne oynanacaktır. Ve bu süreçte video filmler ve tartışmalar çok yardımcı olur.

Grup İçinde Eşitlik

Soru: Varsayalım, bir kişi altı aydır veya 1 yıldır integral eğitim sistemini çalışıyor ve başka biri ise daha yeni başlıyor.  Bu insanlar, aynı alanda, birlikte mi eğitilmeliler? Yoksa daha deneyimli olan kişi, yeni başlayan kişiyi eğitir prensibi mi kullanılmalı?

Cevap: Tecrübeli kişi ile yeni başlayan kişi aynı grup içinde eşit koşullarda olamaz.  Bizim dünyamızda, çocukları yirmi yıla kadar ya da biraz daha azına kadar yetiştiririz  ve sonra onları dünyaya bırakırız. Onları hayata hazırlayana kadar, onlara çocuk gibi davranırız.  Kendi seviyemizi onlara aşılarız - güvenlik seviyesini, desteği, dünyaya yavaş yavaş dahil olmayı, eylemleri, işleri ve davranışları için sorumluluk duygusunu.

Yeni başlayanlara da aynı şekilde davranmalıyız: Onlara  çocuklarımız  gibi davranmalı, desteklemeli ve onlardan hemen doğru davranışı beklememeliyiz. Pratikte, yeryüzündeki tüm insanlar,  integral eğitimde gösterdiği  sonuçlara  göre sınıflandırılacaktır.

Kendini İfade Etme İmkânı Olarak Oyun

Soru: Çocukların integral eğitim sisteminde gruplar çok büyük olmamalı, sadece yaklaşık 10 kişi ve bunlardan ikisi de eğitmen olmalı. Bu prensip yetişkinler için de geçerli mi?

Cevap: Yetişkinler için bu çok daha kolaydır, çünkü yetişkinler nihayetinde daha  sorumlu insanlardır. Onlar memnuniyetle  eğitmene odaklanırlar ve onunla birlikte tartışmalara katılırlar. 30-40 kişi için bir eğitmen  ya da 50 kişi için iki eğitmen  yeterlidir. Yetişkinleri  bir arada tutmanız, onları motive etmeniz ya da onlarla eğlenmeniz gerekmez, ancak sadece bir oyun şeklinde  onları yetiştirmeniz gerekir. Birincisi budur.

İkincisi, insanların çok ciddi bir içsel dönüşümden geçmesi gerektiğini anlamamız gerekir. Bu, insanın kendisi üzerinde çok büyük bir psikolojik çalışmadır, kendisiyle tanışmasıdır: Ben kimim?  Bu nedenle, kendisini dışarıdan görebilmesi  için onu bu oyunda filme almak gereklidir.

Sonuçta, biz her zaman oynuyoruz. Ben, yıllar önce gördüğüm, benimsediğim ve bugün yeniden oluşturduğum belli bir imajı  temsil ediyorum. Böylece kendimizi idare ediyoruz. Bu, psikolojiden  anlaşılmaktadır. Bu nedenle, bu pratik derslerde en önemli görev, daha sonra kopya edebilmesi için kişiye maksimum şekilde doğru imaj çeşitlerini sağlamaktır. Kişi, kendisinin onları tekrar oluşturacağı ve kontrol edeceği gerçeğine göre, kendisinin gerçekte kim olduğunu anlayacaktır, çünkü onun içsel eğilimleri ve nitelikleri, oyunda oynadığı imaja ilişkin olarak sürekli ortaya çıkacaktır. Bu mesafe, ‘’ben kimim” ve  ‘’ben neyi oynuyorum’’ arasındaki delta,  sonunda kendini edinmesi ve bilmesi için kişiye yardımcı olacaktır. Bu da en önemli olan şeydir. O zaman kendinizi, içinizdeki doğal nitelikleri, özellikleri ve yetenekleri gerçekten ifade edebilirsiniz. Herkes kendini ifade etme fırsatına sahip olduğunda ise, dünya gerçekten integral hale gelecektir.                        

Ayrıca, tüm öğrencilerimizi, en geride kalanları bile, yeni integral toplum için eğitmenler olarak eğitmeliyiz. Kişinin sadece pasif bir öğrenci olmaya ve sadece kendisi için öğrenmeye hakkı yoktur: Başkalarını eğitebilmek üzere öğrenmelidir. Kişi, insanlar arasındaki yeni ilişki biçimine hakim olduğu ölçüde, bu ilişkinin aktif bir parçası haline geldiğini ve bunu daima daha ileri taşıması gerektiğini hissetmelidir.

Yani,  bizimle altı ay, bir yıl kadar çalışan öğrenciler, mutlaka yeni başlayanların gruplarına öncülük etmelidirler. Başlangıçta, tabii ki, eğitmenleriyle birlikte çalışmalılar ve sadece sınırlı konuları ele almalılar. Bu onlar için kesinlikle şarttır. Tam olarak burada kendi becerilerini geliştirirler! Böylece başkaları da tam olarak onlardan bu şekilde öğrenirler!

Öğrencilerimizi öğretmenler olarak hazırladığımız gerçeğini gizlememize gerek yoktur ve onları hemen uygun bir öğretim çerçevesine yerleştirmemiz  gerekir. Birincisi, bu onları materyali daha dikkatli incelemeye ve daha iyi anlamaya mecbur bırakacaktır. İkincisi, kendileri ve diğerleri arasında daha sıkı bir bağ  geliştireceklerdir. İntegral eğitimde en önemli nokta, uygulamadır.

Tüm Çelişkilerin Üzerinde Anlaşmaya Ulaşmak

Soru: İntegral eğitim derslerindeki çalışmaları planlarken, konuları daha önceden belirlememiz gerekir mi? Bu konuları belli derslerde ele almalı mıyız?                     

Cevap: Hayır, tartışmalar sürecinde  her türlü çalışma konusuyla oynamamız gerekir. Bunların çoğu, jüri, yargıç, savunma avukatları, tanıklar, sanık ve kurbanların bulunduğu bir "mahkeme"  biçiminde olacaktır. Aslında, bu karakterlerin toplamı her duruma uygundur. Hatta sıradan hayatlarımızda bile, eşler ya da komşular arasında böyle durumlar  vardır; herkes belli bir konuma sahiptir. İki taraf birbirine karşı durur: Bir grup bir taraftadır, bir grup diğer taraftadır, bağımsız bir yargıç, yardımcıları, vb. Aynı zamanda birkaç eğitmen de, soruna doğru şekilde yaklaşmaya ve mümkün olduğunca objektif olmaya yardımcı olabilmek için katılır.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

Genel olarak, hayattaki tüm olası durumları netleştirme sürecinde, sorular, tüm çelişkileri kesinlikle açığa çıkararak maksimum bütünselliğe ulaşmak üzere yöneltilmelidir.Kişi, bütün insanların farklı olduğunu ve herkesin kendi fikrinde kalabileceğini anlamalıdır, ancak bunun üzerine yükselerek, diğer insanlarla  uzlaşmaya  ulaşması gerekir. Kişi için seçtiğimiz ceza değil, özellikle bu genel anlaşma, mahkemenin sonucudur. 

Mahkeme, tüm katılımcılar, bağımsız yargıç da dahil olmak üzere, aralarında tam bir anlaşmaya varana kadar sürer. Yani, onlar içlerinde hâlâ çelişkili görüşlere sahip olabildiklerini anlarlar (mahkeme süresince tüm bunlar ortaya çıkmıştır), ancak anlaşma, tüm çelişkilerin üstündedir.

 

Doğanın Dilini Anlamak İçin Öğrenmek

Soru: Çocukların integral eğitim sisteminde hiç ceza yoktur. Çocuk ile birleşiriz ve onun “insan” parçası ile konuşuruz : “Gel görelim, neler oluyor sana, bencillik sana, bize ne yaptı.” Yani, insan ve bencillik arasındaki ayrıma odaklanırız. Bu tür eylemleri yetişkinlerle de gerçekleştirmek mümkün müdür?

Cevap: Daha yoğun bir şekilde olması gerektiğini söyleyebilirim. Yoğun kelimesi, bunun önemini vurgulamak için anahtar kelimedir.

Çocuk ile oynuyoruz çünkü o henüz gelişmediği ve kendini dışarıdan göremediği için ona anlayışlı davranmamız gerekir. Şimdilik, o sadece "Ben"i algılıyor, başka hiçbir şeyi değil. Diğer insanları fark etmez bile.

Belli bir yaşta,  “iç Ben” ve “dış Ben”, diğer insanlar ve ilişkilerimiz gibi kategorileri ayırt edebilir hale gelir. 2 yıl, 3 yıl, 5-6 yıl, 9yıl, 12yıl gibi geçiş dönemleri, atlamalar vardır. Süreçler insanda birikir ve bir sonraki aşamada kişinin dünya görüşü değişir. Dünyayı bir şekilde farklı görmeye ve anlamaya başlar.              

Yetişkinlerde ise bu, yeni sistemin algısına adapte oldukları ölçüde  gerçekleşir. Bu, etraftaki her şeyin birbirine bağlı olduğunu anlamayı, bu sisteme ve gruba dahil olmayı ve integral bilgiyi içerir. Yavaş yavaş kendini ve başkalarını genel bir bütün olarak,  ondan kaçamayacağı bir takım olarak algılamaya başlar. Yani, küçük bir tekne ile fırtınalı bir denizde gibisindir ve güvenliğin  sadece senin işbirliğine bağlıdır. Eğer endişeleniyorsan, deniz dalgalanacaktır, eğer sakin duruyorsan, deniz sakin olacaktır.

Doğanın bizlerle  bu şekilde oyun oynadığı  ortaya çıkıyor. Doğa, bizi bir sonraki koşula doğru ilerletmek istediği zaman, bir fırtına çıkarır. Sonra biz ister istemez, yavaş yavaş değişiriz.  Aksi takdirde kurtulamayız.

Doğanın bu dilini anlamayı öğrenmek, onu algılamaya başlamak, onunla konuşmak, yani onu görmek zorundayız. O zaman doğayı gerçekten kontrol edebileceğiz. 

Aramızdaki integral bağın derecesini kontrol edebilir hale geldiğimiz zaman, bunun doğayı ne kadar etkilediğini göreceğiz: birçok kasırga, deprem, tsunami, farklı hava koşulları, devrimler ve isyanlar, aramızda ve kendi kişisel yaşamlarımızda olabilecek her şey. Bütün bunların arasında, doğrudan ve anında bir etkileşim olacaktır, ilişkilerimizin kalitesi ile doğrudan bir bağ. İnsanın bu etkileşimi bulması ve hissetmesi çok önemlidir. Sonrasında insan, doğa ile nasıl konuştuğunu ve onu nasıl etkilediğini görmeye başlayacaktır.

Bugün, bu konuda tahmindeyiz. Doğanın insan üzerindeki etkisi ve insanın doğa üzerindeki etkisi ve aralarındaki etkileşim hakkında pek çok teori (sadece teoriler) vardır, fakat o kadar.

İntegral eğitim  sistemimizin sonucu şu olmalıdır: İnsan grupları, az ya da çok doğru olan davranışlarının sonucunda, doğadan karşılık olarak gelen tepkiyi gerçekten hisseder. Doğa ile bu iki taraflı kur yapma durumu - “sen bana, ben sana” - doğaya ilişkin olarak sen, “biz” olduğunda, insanı dünyayı algılamasının  bir sonraki seviyesine  yükseltir; kişi o seviyede gerçekten var olur. Doğanın iç güçlerini, evrim motorunun bizi nereye yönlendirdiğini ve doğanın arzusunu  hissetmeye başlar.

Birdenbire hiçbir zaman  tanımadığımız şeyleri doğanın içinden ortaya çıkarırız.  Bu, Wolf Messing, Vanga gibilerine ya da diğer peygamberlere ait özel yeteneklerin tezahürü değildir. Bu, gerçekten bir iç tefekkür seviyesidir. İnsan, doğanın planını edinmeye ve her şeyin bir sebep nedeniyle yaratılmış olduğunu ve geliştiğini anlamaya başlar. Her şey çok özel ve kesin bir programa sahiptir. Biz bu programa göre gelişiriz ve aktif olarak ona katılabiliriz.

Bu, bizi varoluşun bir sonraki seviyesine götürür. Bu seviyede  artık kör değiliz, kendi dahili içgüdülerini uygulayan, doğanın çaresiz parçaları değiliz. Rasyonel ve tam güçlü varlıklar haline geliriz.

Eğer doğayı, karşılıklı etkileşimimiz sayesinde, aramızda daha fazla veya daha az bir ilişkiye doğru çeşitli şekillerde etkilemeyi sağlayabilirsek, hepimiz her şeyi yapabilir oluruz! Aramızdaki daha geniş etkileşim sayesinde, ışık hızının üstüne çıkabiliriz. Hiçbir kısıtlama yoktur. Neredeyse, şu anda tanık olduğumuz tüm doğa kanunlarının sınırlarının ötesine gidebiliriz ve doğanın kendi seviyesine yükselebiliriz.

Kendi Kaderinin Üzerine Yükselmek

Soru: Bir psikoterapist olarak, insanların integral eğitim programında 3-5 yıla kadar çalışacaklarını tahmin ediyorum. Sizce herhangi bir zaman kısıtlaması var mı, yoksa insanlar tüm yaşamları boyunca çalışacaklar mı?

Cevap: Tüm insanlık, Doğa ile bütünleşmenin en üst seviyesine erişene kadar, hepimiz doğaya içsel olarak, neredeyse içgüdüsel olarak bağlı olana kadar, onunla uyum içinde birlikte çalışana kadar. Bundan uzaklaşacağımız ya da bunu reddedeceğimiz bir yol göremiyorum açıkçası. Doğa, her türlü saldırıyla, anında bizi onunla dengeye gelmeye doğru yine de zorlayacaktır.

Ve biz bu duruma ulaştığımızda ne olacağını bilmiyorum. Ama en azından şimdilik, bu gelişim eğilimini izleyerek, yani bizimle ilgili doğanın davranışlarını izleyerek, bunun bizi mutlaka mükemmel bir ahenk  koşuluna götüreceğini söyleyebiliriz.

Soru: Yani bu yöntemde, sonuçta bizim ulaşacağımız bir tür daha yüksek bir amaç mı vardır?

Cevap: Kişinin böyle yaparak, vücudunun dışındaymış gibi var olan kendi varlığının bilgisel derinliğini algılayacağını düşünüyorum. Vücudumuzda belirli bir süre için var oluyoruz, bilgiler ve onun çeşitli enkarnasyonlar içindeki dolaşımı ise sonsuza kadar vardır. Şimdilik bilginin dolaşımı, vücut aracılığıyla tezahür eder, ancak başka görüntüler aracılığıyla da tezahür edebilir. 

Pratik olarak söylersek,  işte burada fantastik bir seviyeye çıkıyoruz. Ölümden sonraki yaşamdan ya da ona benzer bir şeyden bahsediyoruz gibi görünebilir. Fakat Wolf Messing gibi birçok kişinin bu dünyada zaten hissettiği seviyelere yükseliyoruz.

Dünyadaki tüm insanların buna ulaşılabileceğini düşünüyorum. Yani, insanlar kendi kaderlerinin üzerine yükselirler.

                                                                                                                                                  

Sevgi Her Şeyi Fetheder

Soru: Grup dinamiği ve insanların etkileşimi sırasında, dostça bir atmosferin yanı sıra, çeşitli duygusal gerilim biçimleri de ortaya çıkar: nefret ve farklı türde çatışmalar...

Cevap: Tüm bunların gittikçe daha fazla ortaya çıkacağını düşünüyorum, çünkü bizi doğa ile anlaşmaya götürmek, doğa ve birbirimiz ile dengeye götürmek üzere, sürekli artan bencilliğe - doğa ile olan ilişkilerimizde  daha derin katmanlara nüfuz edecek ölçüde - ihtiyacımız olacaktır.  Egomuz üzerine yükselerek ve böylesi büyük bir direnç üzerinde birleşerek, daha büyük bir enerji dağılımı, daha büyük bir enerji basıncı elde edebiliriz ve doğanın içsel parçaları daha fazla ifşa olur.

Egomuz, birbirimizle olan etkileşimimizde, aramızda duran bir elektrik rezistansı rolünü oynar. Ve ego ne kadar fazlaysa, orada o kadar fazla enerji dışarı çıkar.

Bu nedenle, bencilliğimizin ifşası her seferinde daha büyük olmalıdır ve çelişki daha yüksek ve daha belirgin olmalıdır. Ancak egolarımızın üzerine yükselerek doğanın daha büyük derinliklerine gireriz.  Ego bizim aracımızdır, onun yardımıyla, bizi her olayda ve tüm seviyelerde parçalayan nefretin, uyuşmazlığın, yanlış anlaşılmanın daha fazla  artışı sayesinde, doğayı derinlemesine hissedeceğiz.

Eğer buna rağmen aramızda birleşirsek, direnç üzerindeki birliğimiz, doğa ile uyum içinde olmamızı sağlayacak bir araç haline gelecektir. Yani bizim ahengimiz, doğa ile bütünsel bağımız üzerine kurulacaktır. Doğa ile birliğimizin derinliği, doğaya nüfuz edişimiz, aramızda birlikte aştığımız direncin kuvvetine bağlı olacaktır.

                                                                                                                                                      Gerçek Aramızdaki Bağdadır

Soru: İki kişi arasında  nefret olduğunda, nefretin oluş nedenini kendi aralarında mı çözümlemeliler, yoksa tüm grup katılmalı mı?

Cevap: Bunu iki kişi arasında çözümlemek çok daha kolaydır. Grupta birçok başka ek faktör vardır, bizi belli bir şekilde davranmaya zorlayan. Genelde amacımız kimin haklı olduğunu göstermek olmadığından dolayı, kendi aranızda veya tamamen dürüst olabildiğiniz birkaç dostun varlığında bu çözümlemeleri yapmak en iyisidir.

Hiçbirimiz doğru olamaz - gerçek bizim aramızdaki bağda bulunur. Bu nedenle, en önemlisi en büyük çelişkileri belirlemek ve bunların tümünün üzerine yükselmektir. Birbirimize o kadar dahil olmamız gerekir ki sana dair algıladığım tüm negatif özelliklerini, pozitif olarak algılayacağım.

Kendi çocuğumuzda olduğu gibidir.  Çocuğumuzla ilgili her şeyi severiz çünkü “sevgi” bütün negatif şeyleri bastırır. Kendi çocuğumuza dair nerdeyse yanlış olan hiçbir şey görmeyiz. Görsek  bile hemen bunu yumuşatır, sevimleştirir ve onları affederiz. Bir komşunun çocuğuna ise, tersi olur: Onun en ufak olumsuz özelliğini fark etmekle kalmam, sırf o bana yabancı olduğu için bunu daha da abartırım.

Anlamamız gerekir ki birbirimizle birleşerek, sendeki tüm negatif şeyleri pozitif olarak algılayacağım bir duruma ulaşmamız gerekir.

İntegral Realitenin Özellikleri

Soru: Davranışsal psikoloji, "karşılıklı anlayış üçgeni" denen şeyden bahseder. Üçgenin iki açısı, iletişimi ve empatiyi, üçüncü açı ise ortak realiteyi temsil eder. İntegral eğitimde iletişim bir daire içinde gerçekleşir. Davranışsal psikoloji açısından bakıldığında, karşılıklı anlayışın gelişmesi sürecinde empatinin de arttığı kabul edilir. Şimdi bir soru ortaya çıkıyor: Ortak realite, bu bahsettiğimiz bütünsellik midir?

Cevap: Bu realite içinde var olmalıyız. Kendi içimizde değil, kendi dışımızda, bizim  yarattığımız bu ortak gerçeklik içinde, çünkü objektif realite tam olarak budur. Benim içimde olan her şey özneldir, yani tamamen yalandır. Kendi kendimi oluştururken kendime yalan söylerim. Bu dünya kesinlikle gerçek dışıdır, benim tarafımdan  icat edilmiştir.

Bazen birisiyle konuşurken hayret ediyorum; dünyayı ne kadar farklı şekillerde algılıyoruz. Ben bir şeyden  bahsederken,  o tamamen farklı bir görüntü görüyor ve farklı bir şey anlatıyor. Her birimiz kendi deneyimlerimizle geldiğimiz için, tıpkı benim gibi o da kesinlikle samimidir.                           

Yani, daha yükseğe, genel arzuya, genel zekâya, genel kalbe ve beyine yükselmek ve hepimizin bütünlüğünü temsil eden insanın kolektif görüntüsü içinden dünyayı izlemek gerekir. O zaman dünyayı  tamamen farklı göreceğiz: bireysel olarak değil, doğal  içsel niteliklerimizle bozulmuş olarak değil.

Eğer daha fazla kişi, ortak  "insan"(insanın birleşik görüntüsü) sisteminde bir araya gelirse, o zaman doğal olarak dünyanın, evrenin ve kendimizin tamamen farklı bir görüntüsünü göreceğiz. Ve bu bugün gördüğümüzden çok daha farklı olacaktır. Sonuçta, dünyanın görüntüsü öznel algıya  göre değişir ve psikologlar bunu çok  iyi bilmektedir.                                                         

Eğer içsel arzularınızı ve özelliklerinizi  alırsanız ve bunları diğerleriyle karşılaştırırsanız, yani tek bir bütün olarak ortaya çıkan insanın kolektif görüntüsüyle karşılaştırırsanız , o zaman gerçekten de farklı bir dünya izlemeye başlarsınız. Sadece bunu göstermemiz gerekir.

İşte böylece kendinizin üzerine yükselirsiniz ve kendinizi bedeninizden, kişisel niteliklerinizden uzaklaştırırsınız, öyle ki artık bedeniniz sizin için önemli değildir. Uygulamalardan gördüğümüz kadarıyla, bedeni etrafınızda var olan bir hayvan gibi, yabancı biri olarak algılamanız pek mümkündür. O kolektif  insan görüntüsüne girdiğinizde, vücudun hayvansal seviyede var olduğunu görürsünüz. Genelleşmiş insan görüntüsü ise “insan” seviyesine aittir.

Fiziksel Bağ Yerine

Soru: İnsanın içsel psikolojik bir dünyası vardır, fakat aynı zamanda aileyi ve yakın dostlarla etkileşimi içeren daha dışsal, sosyal bir düzey de vardır. Eğer kişi  bu integral sistem içinde var oluyorsa, herkesi sevdiği kişiler olarak mı değerlendirir?

Cevap: Kan bağı yakınlığı denen “hayvansal yakınlık” duygusu tamamen kaybolur. Tüm insanlar aynı derecede yakın olur. Dolayısıyla tamamen bütün sınırları aşarız.

Ben ebeveynlerden ve onların çocuklarından bahsetmiyorum -  bunlar çok sıkı bağlardır, ama onlar bile başka bir şekilde açığa çıkmaktadır. Bunu tam anlamıyla uygulamamızda görüyoruz.

Bugünün dünyasında, temel doğal bağların koptuğunu görmekteyiz; onlar artık eskisi kadar güçlü değildir. Ebeveynler çocuklarını yetiştirmeleri için başka ailelere göndermektedir, onları terk etmektedir. Çocuklar ise çok erken yaşta ebeveynlerinden ayrılmakta ve onlara karşı özel bir bağ hissetmemekteler. Nesiller arasındaki ilişki kaybolmaktadır.

Herkesi aynı eşit derecede algılamamız için doğa sanki bizi içeriden bu duruma  doğru itiyor gibidir. Nitekim, bizim eğitimimiz, insanı hayvansal bağ üzerine yükseltir.

“Hayvansal bağ” ile fiziksel bağı kastediyorum. Sonuçta, aslen biz hayvansal seviyeye ait’iz. “İnsan” seviyesi ise kolektif, genelleşmiş bir seviyedir, orada  doğal özelliklerimiz üzerine ortak bir şekilde yükselmiş olarak tek bir arzuda birleşiriz.

 

Boş Zamanları Nasıl Harcayabiliriz?

Soru: Pek çok aile kendi boş zamanlarını birlikte alışveriş yapmaya adamaktadır. Eğer gelecekte çok fazla boş zamanları olursa, insanlar ne yapmalıdır?

Cevap: Tabii ki, bugün olanlarla  kıyaslandığında büyük bir fark olacaktır.

Bugün insanlar haftada 5-6 gün çalışır. Kişi o kadar meşguldür ki eve ayıracak yeterli  zamanı kalmaz. Hafta sonlarını ev işleri ve alışveriş yaparak geçirir. Başka nerede vakit geçirebilir ki, elbette alışveriş merkezlerinde ve süpermarketlerde… Modern insan, kültürel faaliyetlerle uğraşmak yerine boş vaktini böyle geçirir.

Ancak, bu uygulamamızdan da anlaşıldığı gibi, bütün bu davranış unsurları yok olacaktır. Bütün bunlar tamamen farklı faaliyetler tarafından fethedilecektir. İnsanın iç durumları üstün gelecektir çünkü bu durumlar insanın dışsal aktivitelerini belirleyecektir.

Bizim gruplarımızda insanların iletişim kurma eğiliminde olduğunu görüyoruz: okuma, tartışma, çeşitli oyunlar, müzik ve tiyatro. Yani farklı yerlerde olan tüm gruplar, birdenbire kendi aralarında muazzam bir kültürel ortam yaratmaya başlarlar. Tiyatro yapmak, şarkı yazmak ve müzik yapmak isterler; büyük bir yaratıcı süreç devam eder. Bunun, içsel bir talep üzerine, doğal olarak onlarda ortaya çıktığını görüyoruz.

Sanırım, insanları en fazla meşgul edecek şey, kendilerini mümkün olan tüm insani ifade yollarıyla ifade etme arzuları olacaktır; yeni iç ahenklerini, aralarındaki bağı göstermek isteyeceklerdir. Kişi kendisinin üzerine yükselirken, yaşadığı dönüşüm kendi ifadesini bulacaktır. Ve çözüm özellikle bu yeni kültürün çeşitli biçimlerinde olacaktır.

Hatta bunu küçük çocukların durumunda görebiliyorum; bir oyuncak gitar alıp  kendilerini bu şekilde ifade etmek istiyorlar. Tabii ki, yetişkinleri taklit ettikleri için gitar onlara çekici geliyor, fakat aynı zamanda kendilerini ifade etmek de istiyorlar ve deniyorlar.

Eşlerin İntegral Eğitimi

Soru: Günde 7-8 saati integral eğitim grubunda geçireceğiz. Buraya tek başıma gelebilir miyim yoksa eşimle mi gelmeliyim?

Cevap: Bunu yapıp yapamayacağınızı bilmiyorum. Buna kendiniz  karar verin.

Sorun şu ki öncelikle eşleri hazırlamamız gerekecektir, aralarında olan her zamanki ilişkiye bakmadan, bu ilişkinin dışına çıkabilmelerini sağlamalıyız. Onlara çocuklar gibi yaklaşmalıyız  ve bu yetişkin çocukların kendi alışkanlıklarına bağlı olmadıklarından emin olmalıyız.

Diyelim ki bir gruba geldiniz. Oraya eşinizle birlikte gitmezsiniz. Öncelikle, ayrı ayrı hazırlanmanız  gerekir, kendinizden yetişkin bir erkek yapmak ve eşinizden yetişkin bir kadın yapmak üzere. Karşılıklı iletişim sistemini anlamak için integral becerilere sahip olmalısınız: toplum içinde, aile içinde, çocuklarla iletişim, hem teorik hem pratik olarak,  bunu diğer insanlarla birlikte yürüterek.

Ancak bundan sonra, ancak bazı pozitif ve negatif potansiyelleri biriktirdikten sonra, insanlar kendi eşleri ile birlikte bu gerçek pratik eğitimi yapmalılar. Bunun üzerine çıkmak o kadar kolay değildir çünkü eşler birbirlerinin bazı davranış öğelerine karşı alışkanlık geliştirirler ya da birbirlerinin belli eylemlerine karşı köklü bir tepkileri vardır.

Tüm bunların üzerine yavaş yavaş yükselmeliyiz. Bu nedenle, kişiyi öncelikle geçmiş halinden dışarı çıkarmalıyız, ona yeni bir karşılıklı ilişkiler sistemi sunmalı ve sonra yavaş yavaş onun bu yeni sistem içine sokmalıyız.

Ama kişiyi ailesinden koparmıyoruz. Yani, eşler aile içinde karı koca olarak normal şekilde fonksiyonlarını sürdürürken,  aynı zamanda her birini kendi üzerlerine yükseltmemiz gerekir, fakat onların kişisel ilişkilerine dokunmadan.

 

Neredesiniz, Gerçek Erkekler?

Soru: Hazırlık döneminde erkeğin bir erkek ve kadının da bir kadın haline geldiğini söylediniz. Yetişkin bir erkek olmak ne anlama geliyor? Bu nasıl görünür?

Cevap: Toplumumuzda çok az gerçek erkek görüyorum. Kadınlar ise daha doğallar ve doğaya yakınlar, ancak integral doğaya değil.                     

Ve her ikisi de psikoloji, integral toplumda karar alma tekniği, kendinin üzerine yükselme, kendini kontrol etme hakkında yeterli bir  anlayışa sahip değil. Kendinizi  bastırdığınız türden bir kendini kontrol edişten bahsetmiyorum, yalnızca birlik adına, nihai hedefimiz adına olan kontrolden bahsediyorum. Kendinizi diğerlerine bağlarsınız.

Bunlar çok ciddi pratik çalışmalardır. Uzun bir süre alacağını düşünüyorum. Temel teori aynı zamanda uygulama ile birlikte çalışılsa da teorik dersler basittir.

Kurslarımızı nasıl, hangi biçime, hangi parçalara böleceğimize dair, derslerin ne kadar süreceğine, süreçleri ve içeriği ne olacağına, nerede bir kursun biteceğine ve bir başkasının başlayacağına ya da eşzamanlı mı olacaklarına dair konuşacağız.

Prensip olarak bu sistem üzerinde uzun zamandır çalışıyoruz ve doğal olarak, toplumun geniş kesimleri katıldıkça , bu sistemi  daha da geliştireceğiz.Fakat  burada insanlara çok geniş kapsamlı bir eğitim vermemiz  gerekir.

Benim "Ben" Felsefesi

Soru: İntegral toplumdan bahsederken, genelin fikri uğruna kişinin kendi görüşünden feragat ettiğini her zaman vurgulamaktasınız . Bu konuyu daha detaylı açıklayabilir misiniz?

Cevap: Ben bu konuda birkaç kelime söyleyeceğim. Bunun bütün bir felsefe sistemi olduğunu söyleyebilirsiniz.

Birincisi, insanın  anlaması gereken şu ki insan  kendisini yaratmadı. Olduğu gibi doğdu. Doğa, onu olduğu şekilde yarattı. Bir kısım özelliklerini ebeveynlerinden aldı, bir kısım özelliklerini yetişme sürecindeki çevresinden aldı, bir kısmını da nereden, neden ve nasıl olduğunu anlamadan aldı.

Sahip olduğu bütün nitelikler onun değildir, ancak atalarının sayısız nesilleri  tarafından gerçekleşmiş bazı iç genlerden ona geçmiştir. Özellikle, kişinin yaratılışında, atalardan kalma genler ve ebeveynlerinin kök hücreleri etkindir. Kutsal Kitapta dendiği gibi, “Baba, anne ve  onların arasında Yaratan.” Bunların  üçü de bu sürece katılır.                           

Sonrasında, kişi, onu çevreleyen ve kendi değerlerini ona empoze eden toplumun etkisi altında gelişir. Yani, insanın içinde kendine ait hiçbir şey yoktur.

Fakat onun kişisel "Ben"i nerede?  Hiç belli değildir, “Ben”in ne olduğu belli olmadığı gibi. O benim içimden nereden geliyor? Küçük bir çocuğu alsak bile, onun sadece otomatik bir makine, küçük bir hayvan olduğunu görürüz, kişisel “Ben” yavaş yavaş bir yerlerden, kendini bağımsız, yapılandırılmış ve kişisel bir şey olarak göstermeye başlar. Ancak onun ne olduğunu  bilmeyiz.

Yani böylece kişi, bu “Ben”den kendine ait olmayan her şeyi  ayırır, sonra çevreden, eğitimden, ebeveynlerinden ya da belirsiz yerlerden, karanlık çağlardan aldığı o niteliklerinden kurtulmanın bir sorun  olmadığını  gerçekten hissetmeye başlar.                                                                                              

En önemli nokta, benim "Ben"imdir. Eğer sadece  onu nasıl yükselteceğimi ve  gerçekleştireceğimi düşünürsem, o zaman bende mevcut olan tüm özelliklerin ve niteliklerin önemi kalmaz. Yani, onlar benim değildir. Eğer kişi kendini doğru şekilde yerleştirirse, o zaman bütün bunların üzerine çıkmanın hiç zor olmadığını fark eder.

Birbiriyle birleştirmemiz gereken, bizim bu "Ben"lerimizdir. Geri kalan her şeyi bırakın çünkü bunlar bize tamamen rastgele eşlik eden parametrelerdir.

Soru: Öyleyse bu “Ben”in gelişiminin, integral eğitimin amacı olduğu mu ortaya çıkıyor?

Cevap: Bütün bu yapay örtülerden, kabuktan, bu çekirdeği, her birimizin orijinal kök hücresini bulup geri almamız ve geliştirmemiz gerekir. Onları birlikte tek ortak bir organizma olarak birleştirdiğimiz zaman, doğanın kendisi gibi gerçekten eşit ve mükemmel olacaktır.  

Dr. Michael Laitman ile Psikolog Anatoly Ulyanov’un Konuşmaları

2. Konuşmadan alıntı,  12 Aralık 2011