Olgunlaşabilmenin zorluğu

Bizler hepimiz bozulmuşuz sanki kendimize baktığımızda. Çok iyi yaşamlarımız yok. Davranışlarımız ve karakter özelliklerimiz rahatsızlık verici. Hem başkalarından hem de kendimizden pek memnun değiliz.

Bu durum olgunlaşmamış, dalında daha büyümemiş, ekşi ve tatsız, kokusuz bir elmaya benzer. Zamanla büyür ve olgunlaşır.

Bunu gözlemleyemeyenler bütün bu gelişimin faydasını anlayamazlar. Sıradan bir elma neden bu kadar çok suyu, vitamini, mineralleri ve oksijeni içine çeker ve barındırır ki?

Gelişim aşamasının son safhasında elma, rengini alır, hoş bir kokusu oluşur ve parlaktır. Olgunlaşmış hali ile diğer büyüme esnasındaki ilerlemiş aşamalarından da farklı durur.

Yani bizler de bu şekilde bu aşamalardan mı geçiyoruz? Belki de bizler bunu göremiyoruz. Nitekim yaşamlarımızı olgunlaşamadan terk ediyoruz. Erdemli insan olamadan ölüyoruz.

Belki de bir elma veya bir hayvandan farklı olarak, bizler nesilden nesle gelişiyoruz. Her yeni gelen nesil diğerlerinden daha ileride ve öncekinden daha fazla aşama kaydediyor. Olgunlaşma aşamasını sadece bir insanın yaşam süresi olarak algılamamız pek mümkün değil.

Anlaşılan binlerce senelik toplumsal gelişmişliğimiz, bir insanın bireysel şekilde nesilden nesle gelişimine benziyor. Hepimiz sonunda mükemmel ve olgun bir evreye ulaşacağız.

Görünene bakılınca, gelişimimiz sanki bir şemaya göre hareket ediyor. Fakat gelişimin sonunun nasıl olduğunu tam bilemiyoruz. Bu sebeple şimdiki durumumuzun erişilebilecek en son doğru yol olduğunu söyleyebilmek zor. Olgunlaşma yolumuz hem zor hem de ıstıraplar ile dolu. Nitekim ilerleyebilmemiz, yaşadığımız beklenmeyen yaşam darbeleri, problemler ve kişisel hatalarımız sonucu ve bunların kendi içimizdeki yönetimi ile gerçekleşir